NATUREZA

Orixinadas por movementos tectónicos no cuaternario, as illas forman parte dunha cadea montañosa que se afundiu no mar fai varios millóns de anos. A configuración das illas ten dúas partes ben diferenciadas: a oriental do interior da ría é unha costa suave con grandes areais e bosques, mentres que a parte occidental é unha sucesión de cantís e covas formadas pola acción do mar, onde miles de parellas de aves teñen o seu hábitat.

Actualmente o arquipélago está deshabitado por completo. É un paraíso natural con praias virxes, sistemas dunares e natureza en estado puro, totalmente desconectado do mundanal ruído, onde o único medio de transporte para acceder é o barco.

No ano 1980, as Illas Cíes foron declaradas como Parque Natural co obxectivo de preservar, conservar e rexenerar este espazo natural, promovendo o seu coñecemento e posibilitando un uso público compatible coa conservación da natureza.

Posteriormente no ano 2002, créase o Parque Nacional Marítimo-Terrestre das Illas Atlánticas de Galicia, formado por un conxunto de arquipélagos, illas e illotes que son Cíes, a Illa de Ons, Sálvora e Cortegada.

Os parques nacionais son áreas naturais pouco transformadas pola acción humana que, sobre a base do seu interese paisaxístico, xeolóxico, os seus ecosistemas ou a singularidade da súa flora e a súa fauna, posúen uns valores estéticos, ecolóxicos, educativos ou científicos polos que merecen unha especial protección. Nas Illas Cíes están excluídas, por tanto, todas as actividades que alteren ou poñan en perigo a estabilidade dos ecosistemas.

Por normativa, o acceso de visitantes ás Illas Cíes está moi limitado por día e contan ademais con outros sistemas de protección como a súa inclusión na Rede Europea Natura – Lugares de Importancia Comunitaria LIC ou no Convenio OSPAR 2008, e a súa consideración como Zona de Especial Protección Para as Aves ZEPA.

Entre os arbustos predomina o toxo, a xara, o torvisco e a silveira. Nos terreos máis protexidos, o toxo adquire un gran tamaño servindo de barreira para as colonias de aves mariñas.

De todas as plantas das illas, as máis importantes e de maior valor ecolóxico son as que aparecen en dunas e cantís, xa que son as plantas que só se dan neste medio, escasas e endémicas. De entre todas elas, destacan a Armería ou Herba de Namorar, empregada antigamente para realizar beberaxes máxicas relacionadas co amor e a fertilidade, e a Camariña, un arbusto que dá uns pequenos froitos comestibles.

Os fondos mariños do Parque Nacional están formados por catro capas ben diferenciadas: a primeira formada por area, a segunda por cascallo, a terceira por Maërl (un tipo de alga coralinácea, onde se crían diferentes especies mariñas) e a cuarta por elementos rochosos.

Nos cantís expostos á forte ondada críanse percebes e mexillóns. Na súa parte submarina, moi pedregosa, pódense atopar nécoras, centolas, bogavantes e polbos. Nas praias das zonas máis protexidas hai multitude de moluscos bivalvos, así como rodaballos, sollas e linguados. As zonas rochosas pero protexidas do interior das illas están poboadas por verdadeiros bosques de anemones e numerosos ourizos de mar.

Tamén podemos atoparnos con outras especies que habitan baixo as augas do Parque Nacional por exemplo: sargos, nutrias ou estrelas de mar.

Habitualmente as augas que rodean as Cíes son visitadas por golfiños, baleas e tartarugas mariñas.